Leestijd: 4 minuten

Vóór de klas

Docent zijn op een Hogeschool is een droom die vorig jaar dankzij mijn goede vriend Franck Kuppers in vervulling is gegaan. Avans Deeltijd, waar ik nu lesgeef, is volop in transitie en mijn collega’s geven alle ruimte om naast Sales ook een ‘jong’ vak als Business Model Generatie op te pakken en uit te voeren. Die uitvoering is nu, door het digitaal lesgeven, wel radicaal anders geworden en ik kan daar maar moeilijk aan wennen. Ik droomde ervan om vóór de klas te staan en mijn unieke stijl in te zetten om een bijdrage te leveren aan de persoonlijke ontwikkeling van de studenten. Online voelt dat zeer beperkend, dat frustreert mij enorm en ik doe mijn uiterste best om daarvoor oplossingen te vinden.

Creatief ingrijpen

Voor de International minor Business, Leadership en Sustainability mocht ik een workshop ontwikkelen en zelf uitvoeren. Toen ik klaar was met het samenstellen en voorbereiden van het programma in het Engels gingen de deuren van de Hogescholen op slot. Ik heb al mijn energie gemobiliseerd om mijn antipathie tegen onlineonderwijs te overwinnen en het programma structureel aangepast.

De eerste ingreep zijn vier opdrachten die de studenten op dit moment binnen hun eigen projectteams onder begeleiding van de coaches doorwerken om nieuw gedrag eigen te maken.

Een tweede ingreep is een praktisch werkboek voor de studenten om tijdens het college ook dieper te reflecteren op hun eigen gedrag, attitude en vaardigheden.

De derde ingreep waar ik zelf vooraf enorm enthousiast over was is de toevoeging van korte filmpjes. Het koste me veel tijd om dat werkend te krijgen binnen PowerPoint en met MS Teams. Op D-Day met 30 studenten plus de drie coaches online liep het college best aardig en was ik blij dat het eerste videobeeld een geluid gaf…tot ik hoorde dat mijn publiek niets zag. En ja, zelf konden ze de video wel opstarten maar ik was even de regie kwijt en ik hou erg van de rol van regisseur.

Kritiek

Eén van de zes pijlers van die Leadership Workshop is het gedachtegoed van psycholoog Daniel Goleman Emotionele Intelligentie, waarover hij vele boeken heeft gepubliceerd. Halverwege dat college hoor ik plotseling een kritische opmerking van een student die even had zitten Googlen en de quote van een collega Psycholoog wel leuk vond om te melden; “Er bestaat niet zoiets als EQ”. Daar was ik niet op voorbereid en dat klonk mogelijk ook door in mijn antwoord. Later toen ik rustig een aantal boeken van Goleman teruglas viel me op pagina 7 van Het brein en Emotionele Intelligentie deze quote op: ‘…emotionele intelligentie, of EI de term waaraan ik de voorkeur geef boven de popularisatie EQ’. Blijkbaar trek ik mij ‘kritiek’ nog steeds aan, zelfs als die niet eens op mij persoonlijk is gericht.

Trots

Vorige week ben ik online gestart met het 1^e college Business Model Generatie. Ik heb mij door zes boeken heen geworsteld over dit thema waarover ik oorspronkelijk helemaal niet zo enthousiast was. Op een MKB-beurs zag ik het een paar jaar geleden met de belofte ‘binnen 20 minuten heeft u een perfect businessmodel voor uw bedrijf’, dat klonk als quick&dirty in mijn oren. Het Business Model Canvas heb ik nog wel maanden op mijn kantoor gehad maar het boek ben ik pas jaren later met interesse gaan lezen. Nu wilde ik ‘mijn’ studenten direct in het eerste college al enthousiast krijgen voor deze BMG-methodiek en dat is nog niet helemaal gelukt. Achteraf hoor dat ‘onze’ studenten het knap vinden zoals het 1^e online college is gegeven. Daar doe ik het voor.

Echt trots ben ik op de studenten zelf die zich toch maar moeten schikken binnen de huidige beperkingen. Als nieuwe Avans docent volg ik braaf de uitdrukkelijke instructies zoals; ‘laat je studenten hun camera en microfoon uitzetten’ tijdens je online college. Ik ben dan wel zo eigenzinnig om enkele studenten, kort na dat college, om feedforward te vragen en hoor tot mijn verrassing; ‘kunnen we niet de microfoon aan laten i.p.v. die chat functie, dan blijven we beter bij de les’. Deze uiting van eigen verantwoordelijkheid nemen geeft mij een gevoel van trots op ‘mijn’ studenten.