Aandacht

Ik gunde mijzelf vandaag een momentje ‘klein geluk’, in het zonnetje op het terras hier op Aeroparc Gilze-Rijen. Een vrachtwagen van een lokale pakketdienst stopte vlak bij mij en er sprong een jonge bezorger uit.

Hij trakteerde zichzelf op een heel hoge stapel kleine en grotere dozen, hij toonde de ambitie om zo min mogelijk te lopen en nam daarbij zichtbaar een risico. Het leek eerst even goed te gaan totdat er drie dozen van boven op de stapel op de grond donderden…

Erkenning

Je kent me, daar moet ik dan iets van zeggen, en zei; “Maar jongen toch.” Hij reageerde op ferme toon; “Werken, werken, werken. Kapot gaan en weinig verdienen.” Even later kwam hij terug om de laatste drie dozen te pakken en ik zag hem een klein momentje zijn ogen dichtknijpen om van de zon op zijn gezicht te genieten.

Plezier

Weer kon ik het niet laten zei ik met zachte stem; “Lekker hè?” Hij draait zich energiek om, kijkt mij recht in de ogen, steekt zijn duim omhoog naar mij en toont een glimlach!

Wonderlijk hoe deze korte interactie de stemming van deze harde werker plotseling kon veranderen, terwijl zijn eerste woorden duidelijk leken aan te geven; laat mij met rust. Je hebt altijd de keuze om extra moeite te doen en daardoor ‘echt contact’ te maken. Wat is het leven toch mooi!